Diriye Emirliği veya İlk Suudi Devleti.
Vahhabiliğin kurucu olan Şeyh Muhammed bin Abdülvahhab, Diriye Prensi Muhammed bin Suud ile birleşerek beraberce kurdular.

Muhammed b. Abdülvahhâb, Suudi emiri Muhammed b. Suûd ile Suudi siyasi hakimiyetinin desteklenmesi karşısında itikadi olarak vahhabiliğin destekleneceğine dair bir anlaşma içine girdi. Arabistan'da Vahhabiliğin ilkelerini oluşturdu.
Böylece İbn Abdülvahhâb fikirlerini yayabilmek için ihtiyaç duyduğu siyasi desteğe, İbn Suûd da siyasi hakimiyet alanını genişletebilmek için güçlü bir dini şahsiyete kavuşmuş oluyordu.
Vahhabilik, Hıristiyan batı dünyasının İslam Medeniyeti üzerinde oynadığı büyük oyunlardan birisidir. Müslüman ortadoğu coğrafyasının batı egemenliğine girmesinin başlangıcı olarak kabul edilebilir.

Arabistan'da Vahhabi isyanı çıktı.

Vahhabiler, Taif şehrini kuşattı.

Suud İbni Abdülaziz, Mekke ve Medine'yi ele geçirdi.

Vahhabi isyanı had safhaya ulaştı. Türklerin Hacca gidişleri engellendi.

Osmanlı Devleti adına Mısır Valisi Mehmet Ali Paşa'nın ordusunun, Suudi Vahhabiler ile Hicaz bölgesindeki isyanların bastırılması için yaptığı savaşlar.

1806-1812 Osmanlı-Rus Savaşı'nın sonu: Bükreş Antlaşması, Sırbistan'a özerklik verilmesi
Eflak ve Boğdan'a sahip olmak isteyen Ruslar, Osmanlı Devleti' ne savaş açarak Eflak, Boğdan, Besarabya ve Dobruca'yı kısa sürede işgal ettiler. Balkanlarda Sırp ve Hicaz'da Vahhabi isyanları çıkarak süratle genişledi.
Bu isyanlar üzerine Mahmud Han 1812'de Ruslarla Bükreş Antlaşmasını imzalamak zorunda kaldı.
28 Mayıs 1812 tarihinde imzalanan Bükreş Antlaşması ile Rusya, Eflak ve Boğdan'dan çekilecek, Besarabya bölgesi ise Ruslara bırakılacaktı. Osmanlılar Bosna ve Eflak'dan 2 yıl vergi almayacak, Sırplar iç işlerinde serbest kalacaktı. Tuna nehrinde hem Osmanlı hem de Rus gemileri serbestçe dolaşabilecekti. Prut ve Tuna nehirlerinin sol sahilleri iki ülke arasında sınır kabul edilecekti. Ayrıca, Kuban Nehri ağzından güneyde Bzıb (Psıb) Nehri ağzına kadar uzanan Çerkesya kıyılarının denetimi, Anapa Kalesi ile birlikte Osmanlılara geri verildi. Buna karşılık Bzıb ve Rioni Nehirleri (Poti) arasındaki Karadeniz kıyıları ve Gürcü toprakları Ruslara bırakıldı.

Kavalalı Mehmet Ali Paşa da Vahhabi ayaklanmasını önlemek üzere görevlendirildi. Hicaz'ı istila eden Vahhabiler, Müslümanlara akıl almaz işkence ve zulümler yaptıkları gibi, dine hakaretleri de dayanılamayacak mertebeye gelmişti. Mehmet Ali Paşa'ya bağlı Tosun Pasa, yaptığı silahlı mücadelelerden sonra, Mekke, Medine ve Taif'i 1812 yılında Vahhabilerden temizledi... ve daha sonra Suud Emiri Abdulaziz'in üzerine yürüdü.

Deriyye fethedildi.

Bugün ki Suud kralı Selman bin Abdülaziz el-Suud'un büyük dedesi, vahhabilik mezhebinin temelini atan Abdulvahhab'ın torunu Abdullah bin Suud, II.Mahmud döneminde devlete isyan etti... ve Mekke ile Medine'yi ateşe verip on binlerce masumun kanına girdi. Osmanlı Devleti isyanı güçlükle bastırdı.
Kavalalı Mehmet Ali Paşanın komutanlarından İbrahim Paşa tarafından, Abdullah bin Suud, Mısır üzerinden istanbul'a getirildi (19.12.1819) ve 27 Şubat 1820'de idam edidi.
Böylece Vahhabilik hareketinin ilk dönemi kapandı.

Savaş sırasında kaçarak kurtulmayı başaran Suud hanedanından Türkî b. Abdullah, 1824'te Riyad'ı geri alarak Suûd emirliğini yeniden tesis etti… ve Vahhâbî ulemâsı Riyad'ı tekrar merkez edindi.

Cidde olayları ve İngiliz kuvvetlerinin, müslim-gayri müslim çatışmalarına müdahalesi

Cidde'de kışkırtmalar sonucu olaylar çıktı.

1902'de Abdülazîz b. Abdurrahman es-Suûd'un Riyad'ı tekrar ele geçirmesiyle Vehhâbîlik Necid'de yeniden etkin duruma geldi.

1912 yılından itibaren Necid kabilelerine mensup bedevîleri "hicre" denilen köy ve kasabalarda iskân eden ve görevlendirdiği hocalarla bunlara dinî eğitim veren İbn Suûd, İHVAN adlı etkili bir askeri gücü de teşkil etmiş oluyordu. Riyad ve çevresinde Vahhâbî-Suûdî hakimiyeti artmaya devam etti. Osmanlı Devleti fiili durumu kabullendi ve Mayıs 1914'te Necid'e vilayet statüsü verilerek Abdülazîz b. Abdurrahman vali tayin edildi.

İngilizlerin kışkırttığı Vahhabi-Suudlar, Hicaz'da ayaklanma başlattı.

Hindistan İngiliz yönetiminin de desteğini sağlayan Abdülaziz bin Suud 26 Aralık 1916 tarihinde İngilizler ile yaptığı antşalmaya göre; Necd, Hasa, Katif, Cubeyl ve kendisine bağlı diğer bölgelerin hükümdarı olarak tanındı. Bu anlaşmaya göre Abdülaziz, bu yerleri kendisinden sonra miras yoluyla çocuklarına bırakacak ve kendisinin seçtiği veliaht da İngilizlere bağlı kalacaktı.

Osmanlıların yenik düşmesiyle sonuçlanan I. Dünya Savaşı'nın arkasından Vahhabiler Hail, Taif, Mekke, Medine ve Cidde'yi de ele geçirdiler (1921-1926). Abdülaziz bin Suud, Necd ve Hicaz Kralı olarak kabul edildi (1926). 20 Mayıs 1927 tarihinde İngiltere ile yapılan Cidde anlaşmasının arkasından da tam bağımsızlığını ilan etti. Böylece Abdülaziz bin Suud, Suudi Arabistan Kralı olarak tüm Hicaz'ı egemenliği altına aldı. Bu devlet, Suudi Arabistan Krallığı adıyla varlığını sürdürmektedir.

İngiltere ile yapılan antlaşmalar İhvân güçlerinin daha ileriye varacak harekâtına izin vermiyordu. Cihadı sürdürmek isteyen İhvân reisleri gayri müslimlere ve Şiîler'e karşı hoşgörülü olmakla, Vehhâbî prensiplerinin uygulanmasında yetersiz kalmakla suçladıkları İbn Suûd'a isyan ettiler. Bu isyan devlet görevlisi âlimlerin fetva desteği ve askerî tedbirlerle 1929'da bastırıldı.